Kanchanaburi

Boink, boink, stuiter, stuiter het valt niet mee om dit te schrijven in de public bus. De mevrouw van de kaartjes heeft ondertussen een rare verstandhouding met de busschauffeur, wat er op neer komt dat zij schreeuwt en hij toetert maar het schijnt te werken. We zijn onderweg naar Ayuthaya, de oude hoofdstad en nu lieve lezers ga ik eerst vertellen over de afgelopen dagen in Kanchanaburi ;). Leuke dagen gehad daar. Maar nog geen tijd gehad om alles op te schrijven.

Met de bus vanuit Phetchaburi naar Ratchaburi en daar overstappen. We zitten in een klein busje helemaal achterin. Bagage moet op schoot omdat er steeds meer mensen het busje in worden gepropt en er moeten zelfs wat mensen staan. Het is net of mijn backpack en rugtas alleen reizen omdat ik niet meer te zien ben op de stoel. Na goed en wel een uurtje te hebben gereisd worden we vriendelijk verzocht de bus te verlaten en staan we bij een busstop in Ratchaburi. Geen idee hoe nu verder maar even later stopt er een bus en die vraagt netjes waar we heen moeten en het blijkt de goede bus te zijn naar Kanchanaburi. Wat weer een mazzel! Nog twee uurtjes stuiteren en we zijn er.

We worden weer besprongen door tuck tuck bestuurders en Marc zet zijn afding vaardigheden in. Het werkt en we rijden naar de guesthousjes wat nog wel een klein stukje rijden is. We vinden een leuk guesthouse aan de River Kwai en dumpen onze spullen. Tom uit Kanchanaburi rade ons aan om een fiets te huren en we gaan dan ook op zoek naar fietsen. Goed en wel op de fiets gaan we richting the bridge over the river Kwai. Wat een toeristen en we hadden het al een beetje door omdat het straatje van de guesthousjes net klein kaosan road is. The bridge lopen we overheen en we gaan nog naar het naastgelegen museum. We hadden niet verwacht dat het nog zo groot zou zijn maar wel indrukwekkend. Overblijfselen van de death railway tracks maar ook mooie beelden en muurschilderingen en een uitzicht over the bridge. We fietsen nog even naar het monument voor alle gevallenen tijdens de aanleg van het spoor waaronder ook heel veel Nederlanders. Het waren gevangenen van de oorlog. Terug bij het guesthouse bedenken we wat we morgen gaan doen, we hebben de fietsen tot twee uur, en drinken een verkoelend biertje. Savonds de nightmarket nog even over en een lekkere pannenkoek eten en daarna wat eten bij een leuk uitziend restaurantje. De eerste nacht slapen verloopt moeizaam. Ik was bang voor neefjes omdat er overal kieren en gaten in het huisje zitten alleen de nacht blijkt heel koud te zijn. Longsleeve aan en lange broek onder het dunne dekentje. We hebben iig geen last van neefjes!