Brakdag

Een Groot nadeel van een kamer met een fan en buitentemperaturen van 35 graden is dat je maar moeilijk kan uitslapen. Vooral wanneer je de volgende dag iets teveel van de Chang hebt geproeft is dat niet prettig. Omdat we de vorige dag besloten hebben toch een kamer met eigen douche willen moeten we wel voor 12 uur onze kamers verlaten. Met onze brakke hoofden pakken we onze spullen in en verhuizen we 100 meter verder naar een nieuwe guesthouse met fan en eigen douche. Kim besluit om haar roes verder uit te slapen en ik begin aan een ontbijtje. Koffie met ei, spek, en een toast. Heerlijk! Na het ontbijt is mijn plan om een fiets te huren en alvast een paar rondjes door de stad te fietsen zodat we morgen samen de leukste plekjes kunnen bekijken. Als ik bijna klaat ben met mn ontbijt komt de Duitse jonge, Moritz, van gister langs fietsen, ook hij heeft een lichte kater en vraagt wat mijn plannen zijn. We besluiten om samen de stad rond te fietsen. Moritz is ook gister aangekomen en heeft toen alleen in het donker rond gefietst. Zoals al eerder aangegeven is Ayuthaya de oude hoofdstad van het rijk Siam. Tegenwoordig heet het land Thailand maar in de 16e eeuw heette het nog Siam. In deze eeuw hebben er ook vele veldslagen plaats gevonden in Ayuthaya. Vooral met de Burmezen die later ook de stad hebben verovert hebben er grote oorlogen afgespeeld. Gevolg hiervan is dat de meeste tempels uit die tijd bestaan uit ruines. Dit is echter prachtig om te zien en geeft een goed beeld hoe vroeger de tempels er uit zagen. De meeste oude beelden staan er nog wel maar zijn kapot en hebben vaak geen hoofd meer. Na 3 uur rond gefietst te hebben en vele tempels hebben bekeken besluiten we om de geslaagde dag af te sluiten met een biertje. Grote vraag is echter waar gaan we dit biertje drinken? Of bij het guesthouse, of bij een restaurant langs het water of bij een van de tempels? We besluiten om twee biertjes te kopen, na de oudste tempel aan de andere kant van de stad te fietsen en om dan daar te zijn met zonsondergang. Normaal gesproken is dit een super idee maar niet wanneer je dit samen doet met een Duitser die eigelijk meer weg heeft van een Jappanner. Moritz is een echte camerafreak! Hij heeft een mega Canon camera met extra zoomlens, bewaard z'n foto's tijdens vakantie op 3 plekken en fotografeert alles wat maar leuk lijkt. Zo ook tijdens zonsondergang bij de tempel. Ik ben na 3 foto's wel klaar en begin na de fietstocht wel erg zin in mn biertje te krijgen maar Onze duitse Jappanner moet eerst 10 foto's maken van het ene gebouw met zonsondergang, dan van het andere en dan nog een paar met de extra zoomlens. Het komt er uiteindelijk op neer dat ik mn biertje al bijna op heb als hij klaar is met z'n fotoreportage. Gelukkig besluit hij z'n camera definitief op te ruimen zodat we op de terugweg niet nog een paar keer bij de mooie fontein of verlichte straten hoeven te stoppen. Na de fotoshoot fietsen we rustig terug, best spannend, met onverlichte fietsen in het donker terug te fietsen. Naast de loslopende honden rijden de auto's en brommers als gekken over de weg. Wat echter al snel blijkt is dat de automobilisten respect tonen voor ons als fietsers. We vliegen zowat over de rotondes en het lijkt erop dat alle auto's voor ons wachten. Veilig aangekomen bij het guesthouseje besluiten we nog een potje te gaan poolen voordat we gaan eten. Dom natuurlijk, je moet nooit een spel spelen tegen een Duitsers want dan win je nooit. En helaas, ik trap er toch in en verlies het potje! Voor iemand die slecht tegen zijn verlies kan toon ik mij een goed verliezer, ik feliciteer hem en we gaan eten en praten over voetbal! Wat een brakdag!