Kanchanaburi, godver de godver Thailand wat een s

We blijven nog een dag langer in Kanchanaburi. We zijn toch wel benieuwd naar de hellfirepass en vinden het nog wel een ritje in de bus waard. De reisbureautjes vertelden dat het tijdens kerst dicht was maar de 27e, vandaag, wel weer open is. Er is een hiketrail langs de pas en daar doe je drie uur over. Goede schoenen aan en genoeg water mee en we springen weer in de bus. Twee uur doet de bus er over en we proberen met handen en voeten de kaartjesverkoper duidelijk te maken waar we er uit moeten. We stappen uit in de bloedhete zon en willen door het hek lopen. Vanuit een hokje komt een mannetje en die roept 'No no closed today'. Hoezo gesloten? Het is geen kerst meer? Maar de man laat ons er niet door en daar staan we dan met onze mond vol tanden naast de hoofdweg in de brandende zon. En nu...? Marc gaat midden op de weg staan en vervloekt vervolgens het hele land. Ondertussen blader ik wat in het boekje waar we misschien heen kunnen liften. Er is nog een nationaal park in de buurt dan kunnen we daar heen en is de dag toch niet voor niets geweest. Ik drentel wat rond voor de ingang en Marc besluit net zijn vinger op te steken om te liften als er een busje door het hek komt rijden. Hij stopt en de schuifdeur gaat open. "where are you going to?" wordt er in niet verkeerd Engels gevraagd. Wij hebben geen idee en zijn blij met alle hulp. De man in het busje is een Thaise engels leraar en is op pad met zijn Japanse studenten. Ze zijn er ook net achter dat het park dicht is en gaan nu naar de Erewan watervallen of de sevensteps waterfall of wij mee willen? Er is plek over in het busje. Graag!( Dit maak je ook alleen mee in Thailand) Wij springen in en gaan op pad. Onderweg kletsen we wat met de Japanse studenten waarvan er een ook Duits spreekt. Een meisje is half Italiaans en half Japans en studeert nu een jaar in Thailand. Ze kan al een aardig woordje Thais, echt heel knap. We kletsen verder met de leraar en onderweg legt hij allemaal dingen uit. We stoppen eerst bij de op een na grootste dam van Thailand. Wij mogen er eigenlijk niet stoppen maar doen het toch om wat foto's te maken. Daarna rijden we verder over een gedeelte wat normaal afgesloten is maar voor hun wel toegankelijk. Ze rijden in een bus van de staat en daar zitten heel veel voordelen aan verbonden. We rijden namelijk met hun verder en kunnen gratis het nationaal park in waar je normaal als toerist per persoon 200bat voor betaald. Ze vragen of we mee willen lunchen en eten een heerlijk hapje mee en daarna gaan we de waterval bekijken. Volgens mij zijn we daar in een warmere versie van Rusland beland. Het is een ontzettend mooie waterval maar wordt bedorven door de luidruchtige, dik opgemaakte, het kan me geen donder schelen dat dit een beschermd natuurgebied is Russen. De rest gaat zwemmen en wij schieten wat kiekjes en dan gaan we weer op pad. We stoppen even en wachten op het busje. Ondertussen kruipt er nog even een giftige slang langs op een boom. De leraar in paniek omdat de Jappaners en Marc veel te dicht bij gaan staan. Maar de slang is wel degelijk giftig. Veilig en wel in het busje vallen de Japanners in slaap. Ik klets nog wat met de leraar over een uitwisselingsproject en of ik wat scholen in Nederland kan benaderen. Tuurlijk wil ik dat! Emails uitgewisseld en het idee een beetje uitgelgd. Na een lange dag zijn we weer in Kanchanaburi en we worden afgezet bij de school. We bedanken iedereen voor een super dag en hebben geen idee hoe we ze ooit terug kunnen betalen. Wat een rampzalige dag zou zijn werd uiteindelijk een geweldige dag en we hebben te veel mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet. Wat weer een geluk!
Wat eten en slapen. Morgen met de bus naar Ayuthaya op aanraden van het guesthouse. Trein was veel te omslachtig via Bangkok. Trusten!