Phetchaburi, de laatste dag

Vandaag is alweer de laatste dag aangekomen. Gisteren hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar Kaeng Krachan national park gereden. Het park lag ongeveer 50 km van de stad vandaan. Het eerste gedeelte reden we over de snelweg, nou jah eerder op de vluchtstrook. Dit was niet erg prettig, Kim reed en ik zat achterop en we werden ingehaald door andere scooters, bussen en auto's. Af en toe liep er ook nog een hond op de vluchtstrook of stond er een auto stil. Na een uur rijden hebben we de weg gevraagd aan een paar oude mannetjes en vrouwtjes. Met gebarentaal maakte ze duidelijk dat we op precies het juiste punt gestopt waren.We moesten hier de snelweg af en dan rechts aanhouden. Na een kwartier kwam we over een gigantisch dam en zagen we ook de eerste naambordjes van Kaeng Krachan. Eenmaal bij de ingang van het park had je een schitterend uitzicht over prachtige meren en bergen. Erg mooi allemaal. We zijn het visitors centrum ingegaan om te vragen hoe we het beste het park konden bezoeken en of we nog een gedeelte door mochten rijden met de scooter. We werden geholpen door en jongen die redelijk engels kon. Het grappige bij Thaise mensen die engels spreken is dat ze sommige letters niet uitspreken. Zo had hij het de hele tijd over car ent, na een kwartier moeilijk kijken begrepen we eindelijk dat hij Car Rent bedoelde. Om het park in te mogen moest je namelijk een auto huren. Met de auto was het eerste nog 30 km tot het begin punt en daarna nog een 35 km tot een plek waar je een schitterende wandeling kon maken. Dit hadden wij vanuit de lonely planet niet zo begrepen. We dachten dat je direct bij de ingang een mooie wandeling kon maken. Achteraf is het ook wel logisch want tijdens de wandeling kun je wilde olifanten en tijgers tegenkomen, en dat lijkt me niet zo prettig op de scooter! We besloten daarom maar wat in de buurt rond te lopen en daarna met de scooter via de dorpen terug te rijden. Sjoerd en Nienke, twee jonge backpackers uit Maarssen en Breukelen waren ook van plan naar het natuurpark te gaan. We kwamen hun toevallig tegen bij de visitors centrum. We hebben de ret van de middag samen met hun gewandeld rond de ingang van het park. Tegen 3 uur zijn we weer teruggereden met de scooter. Eerste de bekende weg en daarna via tussenwegen door de natuur van Thailand. Het unieke aan het landschap is dat er zo af en toe ineens een berg staat, en daarna is het landschap weer vlak. Erg mooi om te zien. Ondanks dat we het park niet inmochten hebben we wel een super mooie scooter rit gehad. Bij terugkomst in Phatchaburi zijn we wat gaan eten en hebben nog wat gedronken met Sjoerd en Nienke. Plots keek ik Kim aan en zei: hmm volgens mij moeten we naar onze guesthouse want het is 10 uur. Snel betalen, Sjoerd en Nienke nog een fijne reis wensen, zij blijven nog 4,5 maand backpacken, en rennen naar het huis, Te laat! Ik begon nog aan de deur te trekken maar plots.... kwam het uit de duisternis naar voren gerend, de waakhond! Ik heb in mijn leven al wat avonturen gehad met honden maar wil er niet nog een beleven met deze hond! Hij begon keihard te blaffen en te grommen, ik even blij dat die deur dicht was, gelukig zat de hond vast aan de ketting. Doordat de hond zo tekeer ging kwam de eigenaar er al snel aanlopen en deed de deur open en hield de hond in bedwang. Wij boden onze excuses aan en met de staart tussen de benen renden we naar onze kamer, slapen!