Dogs and Monkeys

Na een paar uurtjes slaap worden we wakker in Phetchaburi. Het lijkt alsof we hier nu al een nacht hebben geslapen. We besluiten om eerst maar eens een ontbijtje te nemen bij het guesthouse waar we vanmorgen aan hebben gebeld. Volgens de lonely planet is het gericht op backpackers. We worden geholpen door Tom. De eerste Thai die perfect Engels spreekt, nou jah, perfect voor een Thai dan. We krijgen een menukaart met ontzettend veel keuze waardoor het kiezen erg moeilijk wordt. We kiezen voor een Thaise omellet en mixed fruit, beide een succes. Daarna vragen we aan Tom wat informatie over het huren van een scooter en over de omgeving. Hij raad ons naar de markt te gaan en het oude palace te bezoeken. Hij voegt daar nog aan toe: When you don't see the Monkeys you most come back to me, met een brede glimlach! Wij lopen met een kleine glimlach weg en gaan op weg naar het oude paleis. Het oude paleis bevindt zich op een berg aan de zijkant van de stad. Tegenwoordig is het een historisch park met een museum en een oude Wat. Eenmaal aangekomen bij de berg zien we inderdaad al wat apen over de weg rennen. We lopen er rustig langs. Ze zijn niet bang en kijken ons met hun kraaloogjes bewonderend aan. We lopen met een spannend gevoel verder. Wel bijzonder een paar apen bij zo'n berg. Eenmaal aan de bergklim begonnen blijkt dat er meer dan honderde apen op de de berg wonen. Ze zijn erg nieuwsgierig maar blijven, gelukkig, op gepaste afstand. De eerste waarschuwingsbordjes komen inmiddels ook in het zicht. Beware of Monkey attacks. Verder wordt er gewaarschuwd om ze niet uit te dagen en te voeren. Na een tijdje begin je aan het idee van de wilde apen te wennen en neemt de spanning af. Op rustige wijze kunnen we het museum, de oude paleis en de Wat bekijken. Erg indrukwekkend en het uitzicht over de omgeving is ook schitterend.

Plots allemaal geschreew op moment dat we net aan de terugklim willen beginnen. We zien een horde schoolkinderen op ons af komen. Deze zijn misschien nog wel erger dan de apen. De jongens hebben allemaal een scouting outfit aan: bruine broek, jas en sokken en de meisjes een blauwenrok met witte overhemd. En allemaal vinden ze ons erg interressant. Hello schreeuwen ze en what's your name. Kim zit vervolgens vast tussen 10 van deze schoolkinderen en moet ze allemaal hun handjes schudden. Ik kom er nog goed vanaf, te vroeg gezegd, een groepje jongens rent mij kant op en ook ik moet handjes schudden. We beginnen maar wat door te lopen en binnen 10 minuten staan we veilig benenden zonder dat er apen of schoolkinderen aan onze broek hangen. Tijd voor een ijskoffie en de stad verder te onderzoeken. We zoeken de nightmarket maar die is niet echt te vinden. We lopen de hele stad door en zien verschillende mooie tempels, nieuwe en oude. Het stadje wordt gekenmerkt door een grote witte watt die midden in de stad is gebouwd en die bezoeken we dan ook. Het is er erg druk en voornamelijk met schoolkinderen. In de tempel schudden ze met een bakje met stokjes. Wanneer er een stokje uit is gevallen staat daar een getal op en dat getal correspondeert met een lade in een kast waar papier in zit en op dat papier staat dan je toekomst. Met gouden tekens op hun hoofd rammelen de kinderen de bakjes en rennen naar de kast. Ik heb het nog niet geprobeert maar wil het wel doen maar moet dan wel iemand hebben om het te vertalen. Na een lange wandeling zijn we dan eindelijk bij het hotel waar we genieten van een biertje en een ijskoude douche ( nergens warm water) op een algemeen balkon en gaan dan naar Rambieng guesthouse om wat te eten. We eten heerlijk en het is een gezellig ongedwongen sfeer daar. Heerlijke oude muziek en de cd blijft af en toe wat haperen maar dat hoort hier bij. Tom een neef van de eigenaar is gitaar aan het spelen en aan het zingen en wij worden bedient door een jongetje dat geen snars begrijpt van wat wij bedoelen. Later nemen we op aanraden van Tom de green curry with fish. Voor de niet vis liefhebbers ook heerlijk! We raken in gesprek met een vriendelijke Nederlander uit Maarssen. Verteld over zijn reis en zo zitten we de hele avond te kletsen todat we moeten rennen. Rennen?? Ja we hebben een avondklok hahah. Het hek sluit om tien uur en de hond voor de deur daar wil je geen ruzie mee krijgen. Maar we zijn netjes op tijd en ook goed moe dus klagen ook niet. Morgen weer een nieuwe drukke dag.